تأثیر تمرینات مقاومتی بر کنترل حرکتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، شایع ترین بیماری ناتوان کننده در بالغین جوان بوده که به علت فرآیند التهابی دمیلینه کننده در سیستم عصبی مرکزی ایجاد و با نشانه های گوناگون بالینی تظاهر پیدا می کند. این مطالعه با هدف تأثیر تمرینات مقاومتی بر عملکرد حرکتی و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری را 20 نفر از زنان مبتلا به ام اس با میانگین سنی 95/6±9/30 سال با سطح پایین و متوسط بیماری edss≤4 تشکیل می داد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه (گروه تمرینات مقاومتی و کنترل، هرکدام10 بیمار) قرار گرفتند. دوره تمرین به صورت 8 هفته، 2 جلسه در هفته و هر جلسه تمرین شامل 3 مرحله گرم کردن، تمرینات اصلی و سردکردن بود. از تست بلند شدن و رفتن زماندار (tug) جهت اندازه گیری عملکرد حرکتی آزمودنی ها و از آزمون رسیدن عملکردی (fr) برای اندازه گیری تعادل در دو گروه، قبل و بعد از دوره تمرین استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف، تی وابسته و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، تفاوت بین نمره عملکرد حرکتی و تعادل بیماران مبتلا به ام اس، قبل و بعد از دوره تمرین در گروه مقاومتی معنی دار بود (05/0>p). بین دو گروه مقاومتی و کنترل، تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0>p). نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه تمرینات مقاومتی، عملکرد حرکتی و تعادل افراد مبتلا به ام اس را بهبود می بخشد. بنابراین، از این تمرینات می توان به عنوان یک درمان مکمل در کنار درمان های دارویی برای بیماران ام اس استفاده کرد.